Nieuwe ronde, nieuwe kansen...

Sinds 12 april jl. ben ik voor een 2e keer in Saudi-Arabië. Dit keer is mijn verblijf in de woestijn iets korter; precies 1 trimester van ongeveer 3 maanden. Halverwege het trimester ga ik ook eenmaal terug naar NL. De periodes dat ik van huis ben zijn zo gelukkig niet al te lang.

De aanloop naar mijn 2e periode op de Dairy and Food Polytechnic in Al Kharj is een beetje slordig gegaan, en dat laat ik verder ook buiten deze blog.

Dit keer ging de vlucht met 2 collega's met de Emirates via Dubai. Heb ik toch zomaar in het grootste passagiersvliegtuig wat momenteel in de lucht hangt gezeten! En dat is niet zomaar een vliegtuig maar een kolossaal, kerosine zuipend stuk vleugel! Als passagier zit je 10 op rij.

De overstap in Dubai ging vlot, maar het reisschema was helemaal bagger; we kwamen om 03:00 's nachts aan in Riyadh... Paspoortcontrole ging zoals vorig jaar weer heerlijk vlot... En ik had het geluk om in een rij te staan waar een jochie achter de balie zat die eruit zag alsof het zijn bijbaantje was. Hij vroeg waar ik vandaan kwam. Ik zei Holland, en gebaarde naar mijn collega die voor mij bij deze Saudische knaap een stempel had gekregen. De jongeman zei 'Ajax' met daarbij een bepaalde speler (geen flauw idee over wie hij het had want voetbal interesseert mij echt helemaal geen ene moer). Ik zei 'yes yes' en ook ik had mijn stempel te pakken.

Vervolgens was de (nieuwe) taxichauffeur helemaal van slag omdat mijn naam niet op zijn lijstje stond. Ik keek er niet van op want zo zijn de zaken nou eenmaal (niet) geregeld.

Onderweg vroeg ik mij wel hardop af of mijn naam dan wellicht in het hotel ook niet 'bekend' zou zijn. En inderdaad, toen wij om 5 uur in de ochtend eindelijk bij het hotel waren was er nog 1 appartement beschikbaar... Wij daar met z'n drieen even wat geslapen tot 12 uur 's middags, en toen zijn mijn 2 collega's naar een andere kamer vertrokken. Maar, een van mijn collega's en ikzelf hadden eigenlijk wel trek in een ontbijtje. Helaas was het vrijdag, en dat is hier gebedsdag. Wij hadden weinig hoop dat er iets open zou zijn waar wij wat te eten konden krijgen. Tot onze verbazing was er pal naast de moskee een bakkertje open (om half 7 in de ochtend heh) en hij kon ons zelfs kip serveren. Of we er ook chilisaus bij wilden... Wel, een klein beetje dan maar daar was de beste kok het blijkbaar niet mee eens ;-) Allee, we zaten in ieder geval gelijk weer in het eetregime.

Zaterdag de eerste werkdag op de school.... Stond gelijk weer met beide benen in de luie, trage Saudische cultuur. Ik kon weinig verandering (lees: voorruitgang) ontdekken ten opzichte van vorig jaar. Ook met de leerlingen was het de eerste week niet goed geregeld. Erg onduidelijk met als resultaat dat ik ben gestart met wel 3 van de 15 leerlingen. Daarbij hadden 14 van mijn klasje de richting Animal Production als 2e keus opgegeven, en dus heb ik de eerste week van iedereen hun klaagzang moeten aanhoren; "but I don't need animal production teacher...' Het gebrekkig Engels ging dan samen met wat Arabisch gebrabbel, en soms stond ik ze stiekem wel een beetje uit te lachen. Ze begrijpen zelf echt niet dat ze dat helemaal aan zichzelf te danken hebben. Goede resultaten in de 2 voorgaande (basis) trimesters betekent gegarandeerd je eerste keus voor het 3 trimester. En deze jochies zijn nou niet bepaald de juweeltjes van de school... Helaas voor mij... Er zat er zelfs eentje bij... mensen wat een kleuter is dat. Dat ventje moest 200% aandacht naar zich toetrekken, en dat kostte mij erg veel energie die week. Ik heb volgens mij zo'n beetje alle mogelijke (en legale) didactische technieken op dat mannetje losgelaten, tot groot vermaak van zijn klasgenoten soms. Die zeiden overigens zelf dat hij een 'psycho' was... Gewoon 'crazy' was voor mij al voldoende geweest, maar 'psycho'?

Betreffend persoon zat heel de tijd te klagen dat hij naar MR (Maintenance and Repair; o.a. aan auto's sleutelen) wilde. Dat bleek overigens ook heel duidelijk tijdens mijn lessen; hij wilde echt dingen met z'n handen doen.

In de eerste week wisselde een enkele leerling tussen specialisaties, maar de lastpost bleef bij mij.

In de tweede week had ik constant ondeveer 12 leerlingen. Ik heb het tempo flink moeten bijstellen (naar beneden), en de stof ook veel simpelere moeten aanbieden. Ik dacht eerst dat het alleen aan hun niveau van Engels lag, maar ik kwam er al snel achter dat ze ook helemaal niet begrijpen hoe je een simpele tabel met wel 2 kolommen moet maken... Een nieuwe ronde dus, en met weer heel veel nieuwe uitdagingen.

Alhoewel, afgelopen woensdag (dat is dus het einde van de 2e lesweek) was het irritante ventje ineens vertrokken, met nog een ander, en had ik zomaar 2 nieuwe leerlingen in de klas. Ze zaten eerst in Food Technology (FT), maar ze hadden gepraat met de leerlingen die ik vorig haar les heb gegeven, en naar aanleiding daarvan hadden besloten om naar Animal Production te gaan. En een van hen spreekt aardig Engels, beste van de klas. Mijn 'oude' leerlingen vertelden mij al dat er leerlingen van FT bij hen waren geweest om te praten over Animal Production, maar ze wisten niet of dat serieus was of voor de grap. Het bleek dus serieus te zijn!

In de eerste week zijn 3 van mijn 'oude' leerlingen trouwens ook nog bij mij in de klas geweest om te vertellen over Animal Production. Na afloop van hun bijdrage in de hoop de motivatie van mijn leerlingen iets op te krikken zeiden ze mij het volgende: "teacher they give us headache". Ok... ik had toch een iets rooskleurigere situatie aan willen treffen eigenlijk. Aan mij de schone taak om deze kinders te motiveren voor koeien en kippen. Gaat me wel lukken hoor. Heb een van mijn oude leerlingen al weer de opdracht gegeven om 10 eieren van zijn boerderij thuis mee te nemen. Kan ik mooi het ei-practicum doen met de leerlingen. In de eerste week had ik namelijk een hele goede vraag van een leerling die zich ook redelijk kan uitdrukken in het Engels. Hij vroeg mij het volgende: "teacher why do I not get babies when I buy eggs from the supermarket and let them rest at my home?" Normaliter zou ik krom liggen van het lachen maar in dit geval was ik dolblij met deze vraag omdat deze leerling aangaf wat ik hen in ieder geval kan leren. Veel.

Goed, ik zie dat ik al weer aardig wat heb opgeschreven over mijn belevenissen in de eerste 2 lesweken. Ik laat het hierbij, met als afsluiting nog een paar leuke foto's van hier.

In de eerste week al weer gelijk de bizarre situatie in Saudi-Arabië: dit pak met super gezond sap (ok wel in het wat luxere segment) kostte mij SAR 16 (€3,20). De bon die jullie rechts op de foto zien is van een tankstation... een volle tank (33 liter) kostte mij maar liefst SAR 15,- Iets met milieu enzo...

Hierbij nogmaals de bon... Zodat jullie het echt geloven! Jaja...

In de eerste week was het gelijk al weer raak met het onstuimige weer hier in de woestijn; een heftige storm- en regenbui trok over Al-Kharj. Dit stoplicht vond het niet zo leuk en ging er spontaan bij liggen. Overigens doen ook veel Saudi's dat als ze het niet meer leuk vinden; zakken ze in elkaar en vallen als een marmot in slaap of ze kruipen onder de tafel...
Ja toe maar heren! Plankgas met slippende bandjes... yalla yalla! Dat u de overkant veilig mag bereiken, In Sha Allah...

Ja toe maar heren! Plankgas en met slippende bandjes... yalla yalla! Dat u de overkant veilig mag bereiken, In Sha Allah...

Op zaterdag van de 2e lesweek (is onze maandag) zijn we in de ochtend even wezen buurten bij het kleine bedrijfje waar ik vorig jaar ook mijn praktijklessen heb gegeven, samen met Mihai (de Roemeen). Ze zijn het aantal melkkoeien aan het afbouwen en hebben inmiddels 30 kamelen (dromedarissen heh...) die ze melken (!) De bedrijfsleider begon al gelijk te protesteren dat we het melken waarschijnlijk niet te zien zullen krijgen, maar dan kent hij mij nog niet helemaal; ik ga er wel mijn best voor doen om daar een les aan te wijden.

Hammie jammie...

Met trots presenteer ik aan u de nieuwe kruimeldief van Abi Zuigie ;-) Even snuffelen of er nog een lekker sprietje tussen zit.

Duo Penotti!

Ik heb de leerlingen aan het werk gezet en toen even snel het volgende uur voorbereiden samen met Rajesh. Hij is 1 van de vele 'tea boys' die de docenten van koffie, thee, water en reproservice voorzien. De meesten komen uit India. En ze vinden het allemaal prachtig wat ik uitspook.

En dat was de bedoeling. Op zich een eenvoudige opdracht maar leg die jochies maar eens uit wat ze op moeten schrijven in de rechter kolom (het gevoel). Ik op tafels kloppen en vegen (hard en glad resp.), in mijn vel knijpen (zacht) etc. Ik geloof dat ik wel overkwam maar deze moeilijke woorden opschrijven in het Engels was nog teveel gevraagd...

Musab mag beginnen. Beetje balen dat mijn prachtige lokaal van vorig jaar is ingepikt door mijn oude leerlingen en hun docent (tevens een Roemeen). Eerlijk gezegd werkt dit voor geen meter. We moeten maar snel naar het bedrijf toe, maar daarvoor moet ik ze eerst wel wat theorie bijbrengen. En dat gaat nog wel even duren.

Khalid gaat even lekker voelen. Zou hij aan z'n vriendin/vrouw denken in haar zwarte Abaya...? Oh Ted, foei! Khalid is wel de lolbroek van de klas hoor.

Nog een Khalid. Oei die is lastig!

 

Hussein pakt het serieus aan...

Gelukkig, het valt mee ;-)

Dit is Faisal Ali Hassen Alshihri. Faisal is de enige leerling uit de klas die Animal Production als 1e keus heeft opgegeven. En het is echt een schatje. Hij maakt uit zichzelf huiswerk (ook als enige, uiteraard) en laat dan heel trots zijn schrift aan mij zien de volgende dag. Natuurlijk complimenteer ik hem voor zijn werk. En als ik hem dan vraag of hij nog meer kan bedenken (bepaalde opdracht) gaan z'n wenkbrauwen 10 cm. omhoog en vraagt hij met een mega verbaasd doch enigszins wanhopig gezicht: "why teacher?" Als hij z'n Engels nog (flink) verbetert komt het helemaal goed met Faisal.

En dan is er nog de pas opgeleverde melkstal in gebouw B. DFP (de school) moest per se een reling hebben zodat er geen leerlingen vanaf zouden pleuren... Prima, dan pletten we ze gewoon tussen die o zo handige reling en het hek wat met 8 bar luchtdruk naar voren komt... Nogmaals: In Sha Allah!

Beste lezers, ik hoop dat mijn verhalen en foto's bevallen. Tot het volgende bericht. Alleen weet ik dit keer niet of ik zoveel berichten kan plaatsten. Ik heb ook al veel gezien en gedaan, dus het bijzondere is er wel een beetje van af. Maar ik doe mijn best hoor. Vriendelijke groeten, Ted